بازگشت
مـباش دور از غم انسان!
خواجه عبداله (احرار) خواجه عبداله (احرار)

خـوشی آنـست که خـوش بـاشنـد هـمه هــم میهـنان یکـجا

خوشی آن نیست که خوش باشد کسی باعیش ونوش تنها

 

بـــدرد و رنـج و انـدوۀ هــمـه کـس غــم شــریک بـــودن

کـــمــال آدمـیـت ایــن  بــــود! بــر پـــیــــر و بــر بــرنــا

 

بـکــن خــــدمــت بــمــردم، تـا بــمـانی زنــده و جـاویـــد

به نـیــکـویـی بـرنــد نــامــت بهــر مـجـمع و محفـل هــا

 

به پـاس خــالــق عــالــم بـکــن خــدمـت به مخـلوقـش!

دل کــس را مـیازار، چـــون مــکــان حــق بــود دل ها

 

اگـــر تـوفـیـق زحــق یابــم کـــه خـنــدانــم یـتـیمـی را

خــوشی بـرمن هـمیـن بـاشــد که بینم خـنده بر لب ها

 

خـوشا بر حال آن دستی کـه دستگـیـر ضعـیفـان است

نـبـاشــد نـزد او فــرقـــی، نــژاد و کـیـش و لـسانـهـا

 

اگــر نـسـل بـشـر هــستـی مـباش دور از غم انسان!

کــه خــونــت  مــی رســد پـیــونــد آن بــا آدم و حوا

 

مکـن امـروز ستــم بـر کس اگر چه زور و زر داری

که امـروز مـیشـود فــردا چـنین است با تــو هم فردا

 

هر آنچه در بهار کشتی همان است حاصلت (احرار)

که دهقان هر چه میکارد همان است حاصلش تیرما

با احترام


May 5th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان